ریکامبینیشن hospot  و شناسایی ژنهای جدید دیابت نوع 1

دیابت نوع 1 (TID) که یک بیماری اتوایمیون است تقریباً 70000 کودک را سالانه در دنیا مبتلا می کند. نقش ژنتیک در ایجاد این اختلال هر روز بیشتر مشخص می گردد، اما جدا از تعداد ژنهایی که در این عارضه ممکن است نقش داشته باشند، هنوز درک درستی از مهندسی ژنتیک ژنهایی که سبب بروز این بیماری می شوند، وجود ندارد. در مطالعه کنونی که در مجلۀ Genome Research بصورت آنلاین به چاپ رسیده است ژن جدیدی که مرتبط با ایجاد دیابت در موش می باشد، شناسایی شده است که مدارک جدیدی در مورد مکانیزیم های ژنومی که سبب آمادگی ابتلأ به دیابت نوع یک می شوند را ارائه می دهد.

از مطالعات وسیع ژنومی و اسکن ژنتیکی به منظور یافتن ژنهایی که با فرکانس بیشتری در میان افراد مبتلا به این بیماری یافت می شود، استفاده شده است. در این تحقیقات بیش از 40 ناحیه از ژنوم کشف شد که فرد را مستعد ابتلأ به بیماری دیابت نوع 1 می کند. اگر چه به علت تنوع جمعیت انسانی، جدا سازی واریته های ژنومی که واقعاً سبب ایجاد بیماری شوند توسط محققین همچنان  مورد بحث و گفتگو است.

برای جلوگیری از پیچیدگیهای این تنوع ژنتیکی، گروهی از محققین استرالیائی گونه ای از موشهای دیابتی با وزن نرمال را انتخاب کردند تا بتوانند از میان 25 ناحیه ژنومی مختلف که با ایجاد دیابت مرتبط است یک ژن بخصوص را که عملکردش مشخص نشده بود بنام AK005651 بررسی کنند.

دکتر Brodnicki از موسسه وینسنت می گوید: ما بسیار خوش شانس بوده ایم که توانستیم ژنی را در موش شناسایی کنیم که قبلاً بر روی آن کار تحقیقاتی انجام نشده بود. او توضیح می دهد که در موشهای انتخاب شده در فرایند پرورش گونه های دلخواه، قسمت کوچکی از DNA منتقل می شود که مشخص کنندۀ بخشی از ژنی است که مرتبط با بروز بیماری می باشد. در این مورد یک کروموزم واحد که یک جایگاه hotspot ریکامبیننت در آن وجود دارد برای یافتن این ژن بکار رفت.

ریکامبینیشن ژنتیکی فرایندی در هنگام تقسیم سلولی است که در آن نواحی از DNA شکسته شده و مجدداً به هم متصل می شوند. این مکانیسم سبب افزایش تنوع ژنتیکی می گردد. البته گاهی خطر  تولید اللهای ناقص یا آسیب رسان در این مکانیسم وجود دارد. ریکامبینیشن این جایگاه بخصوص آرایش  DNA ی شناسایی شدۀ بیماری را تغییر می دهد بنابراین می توان شروع دیابت را در این موش خاص خاموش کرد. دکتر  Brodnickiتوضیح می دهد که چگونه تغییر در ترادف DNAی ژن AK005651 سبب کاهش بیان این ژن در تیموس و طحال موش دیابتی می گردد.

 Brodnicki می افزاید هنوز مشخص نیست که آیا ژن دیابت در موش با ژن این بیماری در انسان یکسان است و نیز دقیقاً مشخص نیست که چگونه این ژن سبب افزایش خطر ابتلأ به دیابت نوع 1 می گردد. با استفاده از ریکامبینیشن جایگاههای خاص می توان تغییراتی در ترادف ژنها ایجاد نمود و تأثیرات آن را بر بیماریهای پلی ژنیک مانند دیابت نوع 1 بررسی نمود.

منبع: www.sciencedily.com